Technologie VR i AR mogą wnieść do życia ludzi znaczącą wartość dodaną, w szczególności mogą przyczynić się do wdrożenia ważnych innowacji. W przyszłości, dzięki zastosowaniu tych technologii możliwe będą rekonstrukcje fotorealistycznych modeli środowiska w czasie rzeczywistym. W publikacji [1] wyszczególniono następujące typy rzeczywistości wirtualnej:
- W pełni zanurzona (Fully immersive)
Podstawowe składniki umożliwiające pełne doświadczenie VR, to: wiarygodny i szczegółowy wirtualny świat (model komputerowy lub symulacja), dużej mocy obliczeniowej komputer, który potrafi w czasie rzeczywistym odwzorowywać naszą aktywność w symulacji oraz sprzęt połączony z komputerem, który w pełni zanurza nas w wirtualnym świecie. Taki sprzęt to zazwyczaj wyświetlacz montowany na głowie (HMD) z dwoma ekranami i dźwiękiem stereo jak również rękawica sensoryczna.
- Nie zanurzona (non-immersive)
Wysoce realistyczny symulator lotu na domowym komputerze PC może kwalifikować się jako nieimmersywna wirtualna rzeczywistość, zwłaszcza jeśli używa bardzo szerokiego ekranu, ze słuchawkami lub dźwiękiem przestrzennym i realistycznym joystickiem i innymi elementami sterującymi. Nie każdy chce lub musi być w pełni zanurzony w alternatywnej rzeczywistości. Architekt może zbudować szczegółowy model 3D nowego budynku, aby go pokazać klientom, który może być badany na komputerze stacjonarnym za pomocą myszy. Większość ludzi zaklasyfikowałaby to jako rodzaj wirtualnej rzeczywistości, nawet jeśli nie zanurza się w pełni.
- Zbiorowe (Collaborative)
Co z "wirtualnymi grami" takimi jak Second Life i Minecraft? Czy liczą się one jako wirtualna rzeczywistość? Chociaż spełniają cztery pierwsze z naszych kryteriów (wiarygodne, interaktywne, tworzone komputerowo i odkrywcze), nie spełniają piątego: nie w pełni cię zanurzają. Ale jedną z rzeczy, które oferują, że nowatorskie VR zazwyczaj nie polega na współpracy: pomysł dzielenia się doświadczeniami w wirtualnym świecie z innymi ludźmi, często w czasie rzeczywistym lub czymś bardzo bliskim. Współpraca i dzielenie się doświadczeniami mogą w przyszłości stać się coraz ważniejszymi cechami VR.
- Oparte na sieci Web (Web-base)
Wirtualna rzeczywistość była jedną z najgorętszych i najszybciej rozwijających się technologii pod koniec lat 80-tych i na początku lat 90-tych, ale szybki rozwój sieci World Wide Web w dużej mierze spowolnił to zainteresowanie. Mimo że informatycy opracowali sposób budowania wirtualnych światów w sieci (przy użyciu technologii analogicznej do języka HTML zwanego Virtual Reality Markup Language, VRML), zwykli ludzie byli o wiele bardziej zainteresowani sposobem, w jaki sieć dała im nowe sposoby dostępu do prawdziwej rzeczywistości - nowe sposoby znajdowania i publikowania informacji, sklepów oraz dzielenia się przemyśleniami, pomysłami i doświadczeniami z przyjaciółmi za pośrednictwem mediów społecznościowych.
- Rzeczywistość rozszerzona
Urządzenia mobilne, takie jak smartfony i tablety, umieściły w naszych rękach i kieszeniach to, co kiedyś było zasilaniem superkomputerowym. Jeśli wędrujemy po świecie, być może odwiedzamy obiekty dziedzictwa kulturowego, takie jak piramidy lub fascynujące obce miasto, w którym nigdy wcześniej nie byliśmy, to, czego zazwyczaj nie chcemy, to nie wirtualna rzeczywistość, ale lepsze doświadczenie ekscytującej rzeczywistości, którą możemy zobaczyć przed nami. To zrodziła się idea rzeczywistości rozszerzonej (AR), gdzie, na przykład, wskazujesz swój smartfon na punkt orientacyjny lub uderzający budynek, a interesujące informacje o nim pojawiają się automatycznie. Rzeczywistość rozszerzona polega na połączeniu świata rzeczywistego, którego doświadczamy, z rozległym wirtualnym światem informacji, które wspólnie stworzyliśmy w sieci. Żaden z tych światów nie jest wirtualny, ale idea eksploracji i nawigacji w obu tych światach jednocześnie ma jednak coś wspólnego z wirtualną rzeczywistością.
Literatura:
[1] www.explainthatstuff.com/virtualreality.html dostęp 16.01.2019 r.